Jeepney

Jeepney

Sabi nila malapit ka ng lumisan

Sabi nila unti-unti ika’y pilit na kakalimutan

Paano na ang mga alaala na iyong ibinahagi

Sa mga panahong iyong inilagi

Paslit pa lamang nung una kitang nasilayan

Tuwang-tuwa sa bawat pag-abot ng bayad

Na parang maliit na konduktor kung umasta

Sinasabayan ang pagyugyug ng metal na sasakyan

Ang mga mahika ng pag-guhit sa iyong gilid

Ang mga palamuting “gawang pinoy” ang nakasabit

Ang mga rosaryo na gumagabay sa iyong pagkalakbay

At ang nag-iisang KABAYO sa harap na laging nakaagapay

Ang mga nakakatuwang mga karatula

Na di mo alam kung nang-iinis

O sadyang pampapawi lamang ng pagod sa buong magdamag

“Hatak mo, Stop Ko!, Basta Seksi Libre, Bayad muna BAGO TULOG, God Knows Judas not pay”

Bitbit mo ang karanasan ng aking pagkaestudyante

Ang mga mala biyaheng langit mong patakbo

Sabay ng tugtugan na mga hugot song na El Bimbo

“Aba kumapit ka baka ika’y tumilapon”

Ang pilit mong pagsiksik sa “LIMA PA KASYA”

kahit na hindi mo na mai-upo ang pwet mo

Sige siksik pa, kahit na nakasabit ka lamang sa hawakan

At ang mga paa mo’y manhid na sa bigat ng iyong katawan

May mga oras naman na ang takbo ni manong tsuper kasing bagal ng pagong

Minsan pa’y nasasagap mo na ang chismisan sa katabi mo

At ang ibat-ibang amoy at bitbitin ng ibang pasahero nakasalamuha mo

Wala ka parin sa kinaroroonan mo

At ngayon, nagtatalo ang lahat at ika’y bibitawan na

Mga alaala ng nakaraan pilit ng tinatangal

Paano na ang mga umaasa sa iyong pag-takbo

Bukas ika’y wala na at papalitan na ng bago

Ikaw ang simbolo ng bawat Pilipino

Kahit na maliit at metalica,

ika’y nakikipagsabayan sa laki ng mga train to BUSan

hindi nagpapaawat kahit na mundo makabago na

walang kupas ang tirada

Ang nag-iisang JEEP ng masa

Isang masigabong palakpakan

sa nag-iisang Hari ng kalsada